ΣΥΝΤΟΜΟ ΣΧΟΛΙΟ
Τα κεφάλαια 24 και 25 του έργου Περί του πνευματικού νόμου, ο άγιος Μάρκος αναδεικνύει τη σημασία της μνήμης και της λήθης του Θεού ως πνευματικές καταστάσεις που καθορίζουν την ανθρώπινη πορεία.
24. Ο Δαβίδ θέλοντας να φονεύσει τον Νάβαλ τον Καρμήλιο θυμήθηκε την θεία ανταπόδοση και παραιτήθηκε από τον σκοπό του. Ευχαρίστησε πολύ το Θεό γι' αυτό (Α΄ Βασιλ. 25). Γνωρίζομε πάλι τι έκανε όταν λησμόνησε τον Θεό, και δε σταματούσε την αμαρτία, μέχρις ότου ο προφήτης Νάθαν τον έφερε στην μνήμη του Θεού (Β΄ Βασιλ. 12).
Στο 24ο κεφάλαιο παρουσιάζεται η διπλή εμπειρία του Δαβίδ: όταν διατηρούσε τη μνήμη του Θεού, συγκρατήθηκε από την αμαρτία· όταν όμως τον λησμόνησε, βυθίστηκε στην πτώση. Η μνήμη του Θεού δεν είναι νοητική, αλλά καρδιακή: είναι ζωντανή σχέση, συνεχής αναφορά, υπαρξιακή εγρήγορση. Η λήθη του Θεού δεν είναι απλώς απομάκρυνση από τη σκέψη Του, αλλά υπαρξιακή αποσύνδεση – το θεμέλιο κάθε αμαρτίας. Η πνευματική ζωή αρχίζει και τελειώνει στη μνήμη του Θεού, όχι ως απλή ανάμνηση, αλλά ως διαρκής εσωτερική παρουσία.
25. Όταν θυμάσαι το Θεό, πολλαπλασίασε τη δέησή σου, για να σου θυμίσει ο Κύριος όταν Τον λησμονήσεις.
Στο 25ο κεφάλαιο ο άγιος προχωρά πιο βαθιά: όταν ο άνθρωπος βρίσκεται σε κατάσταση μνήμης Θεού, καλείται να εντείνει την προσευχή του, για να παρακαλέσει τον Θεό να τον "θυμηθεί" όταν εκείνος τον ξεχάσει. Δηλαδή, η προσευχή που γίνεται με επίγνωση όταν ο νους είναι φωτισμένος, ενεργοποιεί τη Χάρη ώστε, όταν έρθει η αναπόφευκτη πτώση ή η αδράνεια, ο Θεός να δώσει αφορμή για επιστροφή. Έτσι, η προσευχή γίνεται αποθήκη μνήμης, μια επένδυση χάριτος που αποδίδει καρπούς σε καιρό λήθης. Τα δύο κεφάλαια μαζί αποτελούν θεμελιώδη διδασκαλία για τη λειτουργία της καρδιακής μνήμης στην ασκητική ζωή. Η μνήμη του Θεού είναι το κριτήριο της αληθινής ζωής, και η λήθη Του η αρχή του θανάτου. Η θεραπεία της λήθης είναι η ανανέωση της μνήμης μέσα από τη συνεχή επίκληση και την έμπρακτη επιστροφή στην προσευχή.
ΛΙΓΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΗΘΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Τα αίτια της λήθης:
1. Η έλξις του ανθρώπου, η προσκόλλησή του στα γήινα. Οι πολλές μέριμνες φέρνουν αμέλεια και λησμοσύνη.
2. Η παρρησία και οι συχνές συναναστροφές. Συγκεκριμένα ο Άγιος Ησυχιος λέει: Θα πρέπει να αποφεύγουμε την παρρησία, δηλαδή την υπερβολική οικειότητα με τους άλλους όπως θα αποφεύγαμε το φίδι που λέγεται ασπίδα. Ακόμη τις πολλές παρέες και συναναστροφές… Διότι η παρρησία διώχνει το φόβο του Θεού κι από εκεί ο άνθρωπος οδηγείται στη λήθη.
3. Η απιστία, η οκνηρία, η αμέλεια. Χρειάζεται συνεχής πνευματικός αγώνας. Η έλλειψη αγωνιστικού φρονήματος φέρνει τη λήθη του Θεού.
4. Η έπαρσις. Η υπερηφανεις, η φιλαυτία μας, η μεγάλη ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας θολώνει το νου και οδηγεί στη λήθη.
5. Η ανατροπή των αξιών στη κοινωνία μας οδηγεί τον άνθρωπο στη λήθη.
6. Και φυσικά τα διάφορα πάθη.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Η Λήθη είναι το ακριβώς αντίθετο της καρδιακής προσευχής. Επίσης οδηγεί στην αμέλεια και στη συνέχεια στην καταφρόνηση των εντολών και τη ραθυμία.
Επίσης:
1. Η λήθη καλύπτει τη ψυχή με πυκνή ομίχλη και δε μπορεί να δει το Θεό. \
2. Οδηγεί στο κυνήγι της ηδονής και στην αδιαφορία για το πόνο των άλλων.
3. Η λήθη οδηγεί στο να ξεχνάμε τις εντολές και στη συνέχεια δε μας ενδιαφέρουν.
4. Στη συνέχεια η λήθη οδηγεί το νου στο σκοτασμό και στη συνέχεια την άγνοια.
5. Η λήθη είναι το καλύτερο όπλο του διαβόλου. Ο πονηρός μπορεί να υποβάλλει τους λογισμούς της απιστίας και της αδιαφορίας και της χαλαρότητας για τα πνευματικά με ασφάλεια ξέροντας ότι δεν θα υπάρχει αντίδραση.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
1. Η άσκηση, ο πνευματικός αγώνας. Η προσπάθεια να ξεκολλήσει η ψυχή από τη σάρκα και τα κοσμικά και να αναχθεί στα πνευματικά.
2. Η επιμονή στον αγώνα της εφαρμογής των εντολών.
3. Προσπάθεια και αποδοχή των λυπηρών της ζωής. Το σημαντικό είναι να μη θεωρούμε ότι αδικούμαστε για τις θλίψεις που έρχονται στη ζωή μας.
4. Η μελέτης Αγίας Γραφής και των Πατέρων.
5. Η μνήμη των ευεργεσιών του Θεού.
6. Και φυσικά η συνεχής επίκληση του ονόματος του Χριστού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου